Η ΑΕΚ το πήρε και το πανηγύρισε για πάρτη της, όχι... για να το δείχνει στους άλλους

• Σε αυτή την μέρα που ανήκει δικαιωματικά στον ΠΑΟΚ, υπάρχουν ήδη, πριν την γιορτή στο γήπεδο της Τούμπας, κάποια πράγματα που αξίζει να σημειωθούν.

• Ο ΠΑΟΚ έχει πολλά πράγματα για να υπερηφανευτεί, σε σχέση με την φετινή του πορεία.

• Κυρίως πως υπήρξε απόλυτα πειστικός σε όλα τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν έναν υποψήφιο πρωταθλητή. Σε βαθμό τέτοιο, που ακόμη και οι πιο φανατικοί του πολέμιοι, δεν έχουν περιθώριο να τον αμφισβητήσουν.

• Αυτό είναι ένα μεγάλο επίτευγμα, αλλά βλέπω πως δεν είναι αυτό που προτιμούν να προβάλλουν, αρκετοί από τους εκφραστές της επικοινωνίας του ΠΑΟΚ.

• Αντίθετα, κυριαρχεί μια τάση να πανηγυριστεί αυτό το πρωτάθλημα, όχι τόσο γιατί το κέρδισε ο ΠΑΟΚ, αλλά γιατί το έχασαν οι αντίπαλοι του.

• «Εκδίκηση», «το πιο ανδρικό πρωτάθλημα», «πίσω όσα μας έκλεψαν» κλπ.

• Αυτά δίνουν τον τόνο εδώ και μέρες κι όχι η ανάδειξη της αξίας του ποδοσφαιρικού project του ΠΑΟΚ, ως κάτι που από μόνο του είναι υπέρ-αρκετό, για να ευχαριστεί τους οπαδούς του και να τους κάνει περήφανους.

• Επειδή η εικόνα της διαχείρισης της κατάκτησης του πρωταθλήματος από την ΑΕΚ, είναι ακόμη νωπή, να θυμίσουμε κάποια πράγματα.

• Στην διάρκεια των πανηγυρισμών πέρσι, αν όχι ανύπαρκτες, απειροελάχιστες υπήρξαν οι περιπτώσεις που από την ΑΕΚ κάποιος βρέθηκε έμμεσα ή άμεσα να προτάξει οτιδήποτε άλλο, εκτός από την χαρά της ίδιας της ομάδας για το επίτευγμα της.

• Παρότι καλλιεργήθηκε άνευ προηγουμένου κλίμα έντασης εκείνη την εποχή, ήταν εκπληκτικό το πως διοίκηση, παίκτες, τεχνικό τιμ και κυρίως κόσμος της ΑΕΚ, που γέμισαν ασφυκτικά ΟΑΚΑ με Λεβαδειακό και στο τέλος την Ριζούπολη και μετά τους δρόμους της Νέας Φιλαδέλφειας, κατάφεραν να αναδείξουν στους πανηγυρισμούς την δική τους χαρά και μόνο. Όχι την ενδεχόμενη στενοχώρια του αντιπάλου.

• Στον ΠΑΟΚ αντίθετα, δείχνει να κυριαρχεί η νοοτροπία που έχει κυριαρχήσει γενικώς στο ελληνικό ποδόσφαιρο την τελευταία δεκαετία ιδίως, πως η επιτυχία σου δεν είναι τόσο σημαντική ως αιτία ικανοποίησης για σένα τον ίδιο, αλλά ως επιβεβαίωση επιβολής στον αντίπαλο και ταπείνωσης του. Δεν ξεκίνησε από τον ΠΑΟΚ αυτό, αλλά δείχνουν στον ΠΑΟΚ να το έχουν υιοθετήσει.

• Έχεις έναν άνθρωπο τοξικό ως προς την παρουσία του στο ποδόσφαρο τουλάχιστον, τον προπονητή του ΠΑΟΚ, που δεν περνάει εβδομάδα που να μην απευθυνθεί στους αντιπάλους.

• Έχεις αρθρογραφία που τις στιγμές της μεγάλης χαράς, απευθύνεται στους άλλους. Να τους πει, να τους δείξει, πως κάτι τους απέδειξε, κάτι τους έκανε τέλος πάντων, που πρέπει να βεβαιωθεί κι ο ίδιος, πως τους ενοχλεί πολύ. Αλλιώς η χαρά του δεν είναι η ίδια...

• Έναν επίσημο θεσμικό εκπρόσωπο, ανώτερο διοικητικό στέλεχος, τον γιο του ιδιοκτήτη, σε μόνιμη βάση να προκαλεί αντιπάλους δημόσια, με όρους αντιπαλότητας παιδικής χαράς.

• Οι συγκρίσεις είναι μοιραίες. Έχεις πέρσι κάποιον που πάλεψε και κατάφερε για κάτι που το πανηγύρισε με την ψυχή του για πάρτη του κι από την άλλη κάποιον που σταθερά κι αμείωτα προβάλλει την επιτυχία του ως μέσο επιβεβαίωσης απέναντι στους άλλους.

• Οι στιγμές της μεγάλης χαράς κι αντίστοιχα της μεγάλης λύπης, βγάζουν στοιχεία του πραγματικού χαρακτήρα των οργανισμών. Και των συνδρόμων μάλλον, που τους κατατρέχουν.

• Ή τουλάχιστον των στοιχείων που οι ίδιοι οι οργανισμοί έχουν επιτρέψει να κυριαρχήσουν μέσα τους.

• Το σημαντικό επίτευγμα, είναι μέσα από την έκφραση της χαράς σου, να κάνεις τον άλλον, όσο κι αν τον ενοχλεί, ενδόμυχα να παραδέχεται ακόμη περισσότερο την ανωτερότητα σου.

• Όταν δίνεις αγώνα για να δημιουργήσεις περιφρόνηση και εντυπώσεις γραφικότητας, έχεις καταφέρει να έχεις σημαντικές απώλειες, ακόμη και στην μεγαλύτερη σου στιγμή.

• Οι επιτυχίες είναι για σένα κι όχι για να τις δείχνεις στους άλλους. Όταν επικεντρώνεσαι στο δεύτερο, κάτι δεν πάει καλά.